Koρίτσια, ένα θα σας πω, έχω καταντήσει μαμά μαϊμου με το μαϊμουδάκι στον ώμο, έχω πιαστεί όλη μέρα!!! Μολις τον αφήνω στο ριλάξ κλαίει, αφήστε που όταν τον έχω στον ώμο δεν θέλει και να πολυκλάθομαι, θέλει να τον γυρίζω στο σπίτι, οποτε αν και υπολόγιζα να τον βάλουμε στην κούνια της fisher price όταν θα γινόταν κανενός μηνός, σαν την Ευγενία, τη ζήτησε κιόλας ο άντρας μου απο την αποθήκη στο χωριό γιατί δεν παλεύεται ο κύριος βιονικό αυτί, αφού σας λέω κρύβομαι στον άλλο όροφο, στο μπαλκόνι για να να μιλήσω στο τηλέφωνο,με ακούσει ξυπνάει και κλαίει...
Όσο για την Ευγενία, χθες ήμασταν στον κήπο παρέα και ψάχναμε το αναθεματισμένο το χελονάκι, κάναμε ηλιοθεραπία με αντηλιακό και φάγαμε και δύο μπουτάκια κοτόπουλο, η Ευγενία δηλαδή, μετά ποτίσαμε κάτι λουλουδάκια και πλύναμε τα χεράκια αλλά όλη μέρα βγάζει τη μπλούζα της, βγάζει τα χέρια της απο το κορμάκι και το κατεβάζει ως τη μέση, έχει τα μεμε έξω και λέει γάλα, παίρνει κι ένα νινί και θηλάζει, παίρνει τις κρέμες μου και τα βαμβάκια με το χαμομήλι και κάνει ότι φαντάζεστε... μετά την πιάνει αγάπη, θέλει να φιλήσει το μπέμπη και έρχεται και τον κουτουλάει και τον φιλάει γιατί έρχεται και με φόρα, τέτοιο πάθος!!! Μετά, αποφασίζει να αλλάξει πάνα όταν αλλάζει κι αυτός, του δίνει μια κωλιά και στον στέλνει στη μέσα πλευρά του καναπέ, καβαλάει το σελτεδάκι με τα παπούτσια, βαρέθηκα να το πλένω, και θέλει να την αλλάξω αλλά θελει να κλέψει από τα μωρο μάντηλα του μπέμπη, παίρνει τη sudocrem και την αδειάζει και πασαλίβεται, παίρνει τις κρέμες τις και λούζει το χαλί, ρίχνει όλα τα παιχνίδια της στο πάτωμα και πετάει όλα τα μικρά κομματάκια και γενικά θέλει προσοχή, οπότε εγώ η κακομοίρα ποπυ θηλάζω πως να τη σταματήσω, γι΄αυτό χωρίς γιαγιά δε γίνεται. Στην αλλαγή πάνας του μικρού συμμετέχει, θέλει να δίνει πάντα αυτή το πάμπερς και να του βάζει και κρέμα αλλά όταν τον κάνουμε μπανιο θέλει να βοηθήσει και ανεβαίνει στον κουβά να φτάσει το νιπτήρα, γιατί δε μπαίνει ακόμη σε μπανιέρα μέχρι να στεγνώσει τελείως ο ααφαλούλης, οπότε γλιστράει ο μπέμπης τον τραβολογάει η Ευγενία, θέλει να της βάλω αφρόλουτρο στα χέρια, θα το χτυπησουμε το μωρό στο τέλος, άκυρο. Εδώ τις προάλες βγήκε απο το μπάνιο και δεν ήθελε να τη ντύσει η πεθερά μου, εγώ θήλαζακια έτσι αποφάσισε να κλωτσάει το μπέμπη για να σταματήσω να το θηλάζω και να ασχοληθώ μαζι της, αφήστε που είναι περίεργη και θέλει να του τραβάει τα πόδια και τα χέρια καμιά φορά. Σε γενικές γραμμές είναι καλή και με κατανόηση αλλά όταν της μπάινουν οι ιδέες και πιστεύει ότι έχει παραγίνει με το μικρό, ξεφαντώνει... για να μη πω τι ατάκες ακούω... είναι τόσες πολλές που τις ξεχνάω, το μικρό παρεπιπτόντως, τον φωνάζει Ρούλη απο το χεσταρούλη, γιατί όλη μέρα λέει κάνει κακά και θέλει γάλα και κάνει ουά ουά και μετά ξαπλώνεται κι αυτή κι αρχίζει τα ουά ουά και λέει της μαμάς μου, γιαγιά ΓΑΛΑ
λέει κι η μαμά μου, δεν έχω εγώ μωρό μου, είμαι λίγο σιτεμέντζα για τέτοια και εγώ έχω πεθάνει στα γέλια
και κάθεται στην αγκαλιά της σαν το μπεμπη και κάνει ότι πίνει γάλα στα ψεύτικα!!! Οπότε φιλενάδες, ναι, είμαστε τρελοκομείο... και δεν σας τα έγραψα και όλα, ούτε να φάω δεν προλαβαίνω, ούτε να κατουρήσω η γυναίκα και όλα αυτά με τη μαμά μου εδώ απο τις 8 το πρωί ως τη νύχτα που κοιμάται η Ευγενία και κάποιες λίγες ωρίτσες βοηθάει κι ο μπαμπάς μας, χθες η Ευγενία έβαλε τη μαμά μου μες στο μπάνιο μαζί της αλλιώς δεν θα έκανε μπανιο δεύτερη μέρα, τουλάχιστον όμως τώρα αλλάζει πάνα γιατί μόλις φέραμε το μπέμπη δε μπορούσε κανέις να την αλλάξει πάνα ούτε ρούχα για ώρες και κοντευε να συγκαεί και πιστέψτε επειδή εμείς την έχουμε μάθει να της μιλάμε και τίποτα δε γίνεται με τη βία, αν πει ότι δεν αλλάζει δεν αλλάζει και είχε κολλήσει η πλάκα, περάσαμε μέρες μαρτυρίου αλλά η καημένη εκεί που αχολιόμουν μαζί της 24 ώρες το 24ωρο, ξαφνικά την πετούσαμε από γιαγιά σε γιαγιά και νονά και θεία και η μαμά κι ο μπαμπάς όταν μπορούσαν, τα πήρε κι αυτή και μας εκδικήθηκε!!!
Άδικο είχε; Αλλά μόνη μοπυ δεν την παλευα με τίποτα, με το μικρό να θηλάζει όλη μέρα... ούτε μπάνιο δε θα μπορούσα να κάνω!!! Δεν το συζητάω να κοιμηθώ...