Τελικά χθες πήγαμε στο γιατρό και απλώς βρήκε λίγο ερεθισμένο το λαιμό της. Ούτε καν αντιβίωση δεν μας έδωσε. Μόνο αναπνοές με Aerolin και φυσιολογικό ορό στη μυτούλα της. Μακάρι να το ξεπεράσουμε έτσι ανώδυνα.
Σήμερα έχω ξυπνήσει από τις 6:30 το πρωί με τη Ναντίνα να στέκεται δίπλα μου στο κρεβάτι.
Τις έντυσα, τις πότισα, τις ταϊσα και περίμενα τον κουνιάδο μου να έρθει να μας πάρει γιατί ο μπαμπάς μας δουλεύει πρωινός και έξω ρίχνει νερό με το τουλούμι! Αν δεν έβρεχε θα τις πήγαινα μόνη μου. Λόγω βροχής είχε κίνηση και άργησε να έρθει λιγάκι. Τα νεύρα και των δυο μας τσατάλια εν τω μεταξύ!
Αφήνω τη μικρή, δίνω την απόδειξη πληρωμής για τα τροφεία να τη βγάλουν φωτοτυπία, χαιρετώ τη Νεφέλη με το θείο της και κατευθύνομαι για τη στάση του λεωφορείου. Το οποίο ήρθε μετά από 10 λεπτά.
Και τρώω την κίνηση! Μια ώρα καναμε να φτάσουμε κέντρο Αθήνας για διαδρομή το μέγιστο 20 λεπτά!
Μπαίνω σφαίρα στο Zara να πάρω ένα μπουφαν που είχα δει την προηγούμενη για τη μικρή και μου άρεσε και κατευθείαν στο άλλο λεωφορείο για να έρθω γραφείο. Τρώω άλλο ένα τέταρτο στο λεωφορείο και φτάνω στο γραφείο περίπου στις 10.
Το αφεντικό να βγάζει αφρούς από το τηλέφωνο γιατί άργησα. Η απάντηση του; "Κάθε μέρα αργείς"
Και αναρωτιέμαι εγώ πως το έβγαλε αυτό το συμπέρασμα;Αφού την ώρα που φτάνω εγώ στο γραφείο εκείνος λείπει
Του εξηγώ την κατάσταση και τι μου λέει; "Να ξεκινάς νωρίτερα" Ναι, μήπως θέλει να έρχομαι από τις 5 το πρωί;
Hello!!! Έχω και δυο παιδιά να ετοιμάσω και να τα πάω στο σχολείο. Αχ, τα κρατάω, τα κρατάω καμιά μέρα θα του τα πω από την καλή και ποιος δεν με φοβήθηκε μετά!