Έξυπξνες ιδέες για υπέροχα playrooom!

Αν είναι αναγκασμένα να μένουν κλεισμένα στο σπίτι, δώστε τους τουλάχιστον έναν προσωπικό χώρο «ελεύθερης δράσης» και παιχνιδιού. Ο αρχιτέκτονας Σωτήρης Τσούλος σχεδίασε για το «Παιδί μου και Εγώ» τρία διαφορετικά playrooms που όχι μόνο ξεφεύγουν από τις τυπικές λύσεις των παιδικών δωματίων, αλλά προσαρμόζονται και στις δυνατότητες του διαθέσιμου χώρου σας!


Της Χριστίνας Χρυσανθοπούλου



Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι τα παιδιά μας δεν έχουν ένα δικό τους, ξεχωριστό χώρο για να παίζουν; Η ανάγκη (αλλά και το δικαίωμα) των πιτσιρικάδων να... ξεσαλώνουν ανενόχλητοι σε ένα χώρο κατάδικό τους πρέπει να βρει, επειγόντως, εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης. Έτσι, το παιχνίδι μεταφέρθηκε «εντός των τειχών» του σπιτιού και τα playrooms άρχισαν να διεκδικούν τα λίγα ή περισσότερα τετραγωνικά τους. Πώς μπορείτε να εξασφαλίσετε κι εσείς για τα παιδιά έναν «εσωτερικό» ζωτικό χωρό αυτοέκφρασης και δημιουργίας; Δείτε, παρακάτω, τρία διαφορετικά «σενάρια», που είναι συμβατά με τις δυνατότητες του σπιτιού σας και που όχι μόνο ξεφεύγουν από την τυποποίηση των παιδικών επίπλων, αλλά μπορούν να υλοποιηθούν γρήγορα και, κυρίως, οικονομικά από όλους!



Σενάριο 1ο

Το playroom-δωμάτιο


Στην ιδανική περίπτωση που έχουμε στη διάθεσή μας ένα ξεχωριστό δωμάτιο, μπορούμε με λίγα χρήματα και πολλή φαντασία να διαμορφώσουμε μια μικρή παιδική χαρά με πολλές δυνατότητες, αξιοποιώντας και τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Εκμεταλλευόμαστε το ύψος των τοίχων αφήνοντας τον πυρήνα ελεύθερο για παιχνίδι και δημιουργία. Η διαδρομή είναι κυκλική. Ξεκινάει με ανάβαση σε σκαλιά από μεγάλες μαξιλάρες που καταλήγουν στην πλατφόρμα από ξύλο ή πλαστικό και συνεχίζεται με το ξύλινο γεφυράκι που οδηγεί στην τσουλήθρα.

Το concept της ιδέας αυτής είναι να χαράξουμε μία τρισδιάστατη διαδρομή σε όλο τον όγκο του δωματίου για να μπορεί το παιδί να σκαρφαλώσει στους τοίχους, να κατρακυλήσει από το ταβάνι στο πάτωμα και όλα αυτά με απόλυτη ασφάλεια που εξασφαλίζεται με την επιλογή των κατάλληλων υλικών, δίνοντας προσοχή στις λεπτομέρειες.

Μία καλή λύση για τη δημιουργία αυτού του τύπου playroom μπορεί να είναι το υπόγειο του σπιτιού, ένας χώρος στον οποίο, συνήθως, στοιβάζουμε περιττά αντικείμενα, καταδικάζοντάς τον σε... αχρηστία, ενώ αντίθετα αυτά τα λίγα τετραγωνικά μπορούν να αξιοποιηθούν και να μετατραπούν σε έναν εσωτερικό παιδότοπο με άπειρες δυνατότητες. Το παιδί ενθαρρύνεται να κινηθεί μεσα στο χώρο, να ενεργήσει πάνω στα αντικείμενα, να ανακαλύψει τις κρυψώνες χωρίς να περιορίζεται στο στατικό, μονοδιάστατο και βαρετό παιχνίδι που, συνήθως, καταλήγει με το παιδί να αποκοιμιέται στο πάτωμα.


Τι να προσέξετε:
Μεγάλη σημασία έχουν οι επιφάνειες, που πρέπει να είναι λείες και μαλακές, και οι γωνίες που πρέπει να είναι καλυμμένες.
Φωτίστε πλούσια το χώρο, με μικρές και μεγάλες λάμπες, lava lamps, πορτατίφ, ακόμη και χριστουγεννιάτικα φωτάκια αποφεύγοντας το σκληρό φως (νέον, φθορίου).
Απλώστε πολύχρωμα στρώματα γυμναστηρίου στο πάτωμα για να έχει εκείνο άνεση και εσείς το κεφάλι σας ήσυχο.
Με το πλαστικό δίχτυ ασφαλείας που χρησιμοποιούν στις κατασκευές, θα αποκλείσετε την περίπτωση…ανώμαλης πτώσης.




Σενάριο 2ο

Ένας προσωπικός μικρόκοσμος


Αν αξιοποιήσουμε σωστά και έξυπνα τα λίγα τετραγωνικά της παιδικής κρεβατοκάμαρας, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μίνι playroom, αυτόνομο και ξεχωριστό. Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι τα αντικείμενα να τοποθετηθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα να είναι όχι ένας αλλά τρεις διαφορετικοί χώροι! Ένας για καθεμία από τις βασικές δραστηριότητες του παιδιού: Τον ύπνο, τη μελέτη και, φυσικά, το παιχνίδι. Με το κρεβάτι-κουκέτα εξοικονομούμε περισσότερο χώρο για παιχνίδι. Η βιβλιοθήκη και το γραφείο διαμορφώνουν μία γωνία κατάλληλη για απερίσπαστο διάβασμα! Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του δωματίου είναι στη διάθεση του παιδιού, το οποίο μπορεί να ξαπλώσει, να κυλιστεί, να κινηθεί άνετα, να απλώσει τα παιχνίδια του. Μία καλή ιδέα για να εμπλουτίσουμε τις δυνατότητες του εσωτερικού παιχνιδότοπου είναι να αγοράσουμε μία σειρά από πλαστικούς ή ξύλινους κύβους. Είναι διακοσμητικοί, πολύχρωμοι, χρηστικοί -αφού μπορούν να λειτουργήσουν ως χώροι αποθήκευσης- το σημαντικότερο όμως είναι η πολυμορφικότητά τους. Τα παιδιά μπορούν να στήσουν τους κύβους φτιάχνοντας σπιτάκια, καρέκλες, καθίσματα και ό,τι άλλο σκαρφιστούν. Έτσι, ακονίζουν τη φαντασία τους και συμμετέχουν στη διαμόρφωση του προσωπικού τους χώρου.


Τι να προσέξετε:
Τα χρώματα πρέπει να είναι φωτεινά όχι όμως πολύ έντονα. Προτιμήστε απαλά χρώματα, όπως το μπεζ, το καφέ, το πορτοκαλί.
Η θέα από το παράθυρο αποσπά την προσοχή από το διάβασμα, οπότε καλό είναι να στηθεί το playroom και όχι το γραφείο δίπλα σ' αυτό.
Για να διαχωρίσετε με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια το χώρο του παιχνιδιού από τους υπόλοιπους, χρησιμοποιήστε μικρά διαφορετικά χαλιά αντί για μία ενιαία μοκέτα.
Αποφύγετε την έντονη διακόσμηση και δώστε χρώμα με κουρτίνες από πολύχρωμα υφάσματα.



Σενάριο 3ο

Minimal housing, maximal playing.


Δυνατότητες για απερίσπαστο παιχνίδι υπάρχουν ακόμη και όταν τα πράγματα στο παιδικό δωμάτιο είναι…στριμωγμένα.

Τη λύση δίνει το πολυέπιπλο-μικροπαιδότοπος που μπορεί να στηθεί στο σαλόνι ή σε κάποιον άλλο, περισσότερο άνετο χώρο του σπιτιού. Επειδή ανοιγοκλείνει, μπορεί να σχηματίσει μια «γωνιά παιχνιδιού», ακριβώς όπως συμβαίνει στους ενιαίους χώρους των νηπιαγωγείων. Μία παχιά, ζεστή και άνετη μοκέτα στο κέντρο και ο προσωπικός του χώρος είναι έτοιμος. Όταν η ώρα για παιχνίδι, δυστυχώς, τελειώσει, τα παιχνίδια τοποθετούνται στις θήκες και τα συρτάρια, το έπιπλο κλείνει και είτε μετακινείται στην αποθήκη ή την ντουλάπα, είτε παραμένει σε μία μόνιμη θέση χωρίς να αποτελεί διακοσμητική παραφωνία.


Τι να προσέξετε:
Επιλέξτε σωστά το χρώμα του επίπλου-playroom. Πρέπει να ταιριάζει με την υπόλοιπη διακόσμηση του δωματίου για το οποίο προορίζεται.
Όταν ο καιρός το επιτρέπει, το κινητό playroom μπορεί να μεταφερθεί στη βεράντα ή τον κήπο.

Πηγή: in.gr