Δυστυχώς παρόλο που είχε ασύρματο ιντερνετ το ξενοδοχείο δεν μπορούσα να συνδεθώ. Αλλά όχι μόνο εγώ. Γενικώς όσοι είχαν λαπιτόπια δεν μπορούσαν. Τελικά το είχε κάνει μόνο για τον εαυτό του φαίνεται
Στην Εύβοια περάσαμε υπέροχα. Κάθε μέρα μπανάκι αφού η απόσταση της θάλασσας δεν ξεπερνούσε τα 10 βήματα από εκεί που ήταν τα δωμάτια. Και κάθε βραδάκι εκτός από το τελευταίο την περνάγαμε στην όμορφη Αμάρρυνθο. Οι μικρές έκαναν παρέες μιας και το μέρος είναι τόσο οικογενειακό που τραβάει αποκλειστικά οικογενειάρχες, άντε και λίγους ηλικιωμένους. Αλλά για να πω τη μαύρη μου αλήθεια ούτε εμείς θέλαμε να φύγουμε.
Περάσαμε τόσο ωραία που σκεφτόμαστε να πάμε και του χρόνου. Θυμήστε μου να σας βάλω ιστοσελίδα να το δείτε. Σας το συνιστώ κορίτσια αν θέλετε ένα μέρος για λίγες μέρες το καλοκαίρι. Είναι ιδανικό ακόμα και για οικογένειες με μωράκια.
Τα δωμάτια είναι εξοπλισμένα με κουζινάκι, ψυγείο, πιατικά, ποτήρια και πηρούνια. Δεν σερβίρεται πρωινό και το όλο κλίμα θυμίζει λίγο κάμπινγκ μόνο που σου λείπει η σκηνή. Το δωμάτιο μοιάζει σαν γκαρσονιερούλα. Και η τιμή δεν ξεπερνά τα 50 ευρώ. Μάλιστα γνωρίσαμε και τρία ζευγάρια με τα παιδάκια τους και έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα για να βρεθούμε το χειμώνα. Την τελευταία μέρα ήρθε ένα ζευγάρι ηλικιωμένοι (ε, όχι και πολύ για να πω την αλήθεια) με τα τρία από τα τέσσερα παιδιά τους και τα δύο τους εγγονάκια. Επειδή πιάσαμε την κουβέντα οι συγκεκριμένοι έρχονται στην Αμάρρυνθο και στα ίδια δωμάτια επί 20 ολόκληρα χρόνια
Βασικά τα παιδιά τους εκεί τα μεγάλωσαν. Από αυτό και μονο μπορείτε να καταλάβετε για τι μέρος μιλάμε.
Αλλά και στο Πήλιο περάσαμε ωραία. Ο άντρας μου και η μαμά μου δεν κατάφεραν ούτε και φέτος να ξεπεράσουν τις διαμάχες που προκύπτουν όταν βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγαν καλύτερα από πέρσι.
Στις 8 του μήνα γιορτάσαμε τα γενέθλια της Νεφέλης μας. Που αλλού; Στην πλατεία του χωριού. Και φέτος ξεπεράσαμε το ρεκόρ των 27 παιδιών! Ξεσηκώσαμε όλη την πλατεία!! Και καλά κάναμε εδώ που τα λέμε. Βέβαια στην Αλεξάνδρα έστειλα μήνυμα να ανοίξει θεματάκι αλλά εκείνη πέρα βρέχει.
τις 9 του μήνα ο αντρούλης μου έφυγε και μείναμε στο σπίτι της μαμάς μου τέσσερις γυναίκες μόνες τους. Και τα περάσαμε φίνα Ήρθε και η φιλενάδα της Νεφέλης μου και είχαμε όχι δύο αλλά 4 πιτσιρίκια κάθε μέρα στο σπίτι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κουρκούτι έγινε το μυαλό μου.
Κάθε πρωί κατεβαίναμε στην πλατεία για τα καθιερωμένα ψώνια. Ξέρετε τώρα. Ψωμί, γάλα και καμπά Και ξεχνάγαμε να γυρίσουμε.
Χθες λοιπόν πήραμε το τρένο από Βόλο, με μια μικρή στάση στη Λάρισα, και ήρθαμε στα πάτρια εδάφη της Αττικής. Καλώς σας βρήκαμε ξανά!!