Το δωμάτιο του παιδιού-το μικρό του βασίλειο

Το παιδικό δωμάτιο είναι ο χώρος στον οποίο το παιδί έχει το κρεβάτι του, τα παιχνίδια του, τα ρούχα, τα πράγματά του και περνάει αρκετές ώρες. Κι όμως, είναι πολλά περισσότερα από αυτό! Αποτελεί τον φυσικό χώρο, στον οποίο το παιδί κοιμάται, ζει, μεγαλώνει, αναπτύσσεται, εκφράζεται και ονειρεύεται.

Δωμάτιο… ειδικών προδιαγραφών

Το δωμάτιο του παιδιού αποτελεί τμήμα του σπιτιού, αλλά μέσα εκεί κατοικεί ένα μέλος (ή μέλη) της οικογένειας με αρκετές ιδιαιτερότητες. Μάλιστα, το μέλος αυτό διαρκώς μεγαλώνει και μαζί του μεταβάλλεται και το δωμάτιό του!
Όλα ξεκινούν από τα απαλά χρώματα ενός βρεφικού δωματίου με κούνια, ίσως αλλαξιέρα και πολλά κουκλάκια και παιχνίδια, για να συνεχιστεί η ιστορία με κανονικό κρεβάτι, παιχνίδια στο πάτωμα, αυτοκινητάκια, κούκλες, κουζινικά, χαλασμένα παιχνιδάκια, αργότερα βιβλία, πιο μετά αφίσες στους τοίχους και πάει λέγοντας…

Δικαιώματα…

Το παιδί είναι εύλογο να έχει στον δικό του χώρο περισσότερες ελευθερίες από ό,τι στον υπόλοιπο χώρο του σπιτιού. Το δωμάτιό του είναι ένα μικρό βασίλειο, στο οποίο είναι βασιλιάς (ή συν-κυβερνήτης, αν έχει συγκατοίκους!). Ως βασιλιάς, λοιπόν, μπορεί να αποφασίζει για αρκετά… σοβαρά ζητήματα του βασιλείου του, όπως για το πού θα τοποθετήσει τα παιχνίδια του, τα κουκλάκια του, ποιές αφίσες θα κολλήσει, κτλ. Έχει σίγουρα δικαίωμα να το διαμορφώσει, σε λογικά πλαίσια, όπως του αρέσει. Άλλωστε, εκεί, ως βασιλιάς, θα δέχεται επίσημα και τους φίλους του και θα θέλει να είναι υπερήφανο για το δωμάτιό του!
Από εκεί και πέρα, εξαρτάται από τη γενική στάση των γονιών για τους κανόνες του σπιτιού και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το μεγάλωμα του παιδιού τους, πόσο θα μπορεί το παιδί να παρεμβαίνει στο δωμάτιο, π.χ. εάν το παιδί επιτρέπεται να ζωγραφίζει στους τοίχους του δωματίου του ή όχι!
Πάντοτε, όμως, είναι το ζητούμενο να υπάρχει αρκετή ελευθερία, ώστε το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια, άνεση στον χώρο του, ελεύθερο να αναπτυχθεί, να εκφραστεί και να νιώθει ότι έχει τους λιγότερους περιορισμούς από οποιονδήποτε άλλο χώρο στον οποίο θα βρεθεί, εντός ή εκτός σπιτιού.
Το δωμάτιό του είναι το προσωπικό του καταφύγιο, το προσωπικό του βασίλειο και το σκηνικό των προσωπικών του ονείρων. Και οι γονείς πρέπει αυτό να το σεβαστούν και να φροντίσουν να το παρέχουν, για την αρμονική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τους.

…και υποχρεώσεις

Το δωμάτιο του παιδιού δεν παύει να ανήκει στο σύνολο του σπιτιού, στο οποίο ισχύουν οι κανόνες που εκ των πραγμάτων θέτουν οι γονείς. Ο χώρος του παιδικού δωματίου, δηλαδή, δεν είναι ανεξάρτητος από το υπόλοιπο σπίτι. Είναι υποσύνολό του και θα πρέπει να είναι όσο διαφορετικός, όσο και ενσωματωμένος με το σύνολο του σπιτιού.
Δηλαδή, μπορεί να επικρατούν πιο ιδιαίτερες συνθήκες, αλλά πάντοτε το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι θα ισχύουν και οι γενικοί κανόνες του σπιτιού και ο σεβασμός προς τους υπόλοιπους χώρους. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει ο κανόνας ότι «φαγητό τρώμε πάντα στην κουζίνα» και αυτό να ισχύει για όλα τα δωμάτια.
Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό είναι να δώσετε στο παιδί να κατανοήσει πως όσο μικρό κι αν είναι, εκείνο είναι υπεύθυνο για τα παιχνίδια, τα πράγματά του και την καλή κατάσταση του δωματίου του. Αναθέστε του ορισμένες υποχρεώσεις, ανάλογα με την ηλικία του, που μπορεί να αφορούν για παράδειγμα στην καθαριότητα και το συμμάζεμα του δωματίου.
Ακόμα κι αν είναι ένα δίχρονο παιδάκι, όταν βάζετε ηλεκτρική σκούπα στο δωμάτιό του, δώστε του ένα πανάκι και πείτε του «έλα να καθαρίσεις το δωμάτιό σου μαζί μου». Αυτό θα βοηθήσει να νιώσει πιο δικό του τον χώρο και να γίνει πιο υπεύθυνο για αυτόν, ενώ ταυτόχρονα θα χαίρεται ότι βοηθάει και ότι αλληλεπιδρά με τον προσωπικό του χώρο.

Όσο υπάρχουν… συγκάτοικοι

Όταν το δωμάτιο φιλοξενεί δύο ή περισσότερα παιδιά, το καθένα από αυτά θα πρέπει να έχει έναν δικό του προσωπικό αποκλειστικό χώρο. Μπορεί να γίνει ξεκάθαρο ποιοί χώροι είναι κοινοί και ποιοί είναι πιο προσωπικοί για το κάθε παιδί. Όσο μικρό κι αν είναι το δωμάτιο, είναι εύκολο ένα ράφι ή ένα συρτάρι να είναι στην αποκλειστική διάθεση του κάθε παιδιού για να έχει μέσα τα μικρά ή μεγάλα προσωπικά μυστικά του!
Ακόμη κι αν τα παιδιά έχουν αρκετή διαφορά ηλικίας, μπορούν να σεβαστούν το ένα τον χώρο και τον τρόπο ζωής του άλλου και αυτό μπορεί να γίνει κανόνας ακόμη και για τα πιο μικρά παιδιά.

Και στα άλλα δωμάτια;

Σε όλα τα σπίτια, υπάρχει ένας χώρος, μικρός ή μεγάλος, που ανήκει σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Αυτό μπορεί να είναι το σαλόνι, η κουζίνα κτλ. Είναι σημαντικό να θυμούνται οι γονείς ότι οι χώροι αυτοί ανήκουν τόσο σε εκείνους, όσο και στο παιδί ή τα παιδιά τους, που σημαίνει ότι όπως ο γονιός μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο ή εφημερίδα και να ακουμπήσει τον καφέ σας στο τραπεζάκι ή να ξεχάσει εκεί τα πράγματά του, έτσι και το παιδί θα μπορεί να ακουμπάει και να παίζει τα παιχνίδια του ή να κουβαλάει εκεί τα βιβλία του!

Και το δωμάτιο των γονιών;

Το δωμάτιο των γονιών είναι το δικό τους καταφύγιο και ο προσωπικός τους χώρος. Όταν, όμως όταν έρχεται ένα μωρό, καταλαμβάνει χώρο στη ζωή και το χρόνο του ζευγαριού, καθώς και μέρος του δωματίου, συχνά και του κρεβατιού! Σταδιακά, όσο το μωρό μεγαλώνει, η εξάρτησή του μειώνεται, αλλά οι δεσμοί παραμένουν ισχυροί.
Το ίδιο συμβαίνει και στην ιδιωτικότητα του δωματίου των γονιών. Ενώ όσο το παιδί είναι μικρό αποτελεί την πρώτη φωλιά του, σταδιακά, η παρουσία του γίνεται πιο διακριτική εκεί. Το δωμάτιο του γονιού θα πρέπει να εκφράζει αυτό που είναι και ο ίδιος ο γονιός. Δηλαδή, να είναι εκεί περισσότερο όταν το παιδί τον έχει ανάγκη, έπειτα όλο και λιγότερο, αλλά πάντα διαθέσιμος όταν το παιδί τον χρειαστεί.
Με πιο απλά λόγια, όταν το παιδί έχει μεγαλώσει αρκετά και αντιλαμβάνεται την έννοια του προσωπικού χώρου στο δικό του δωμάτιο, αντίστοιχα μπορεί να κατανοήσει την έννοια του προσωπικού χώρου του γονιού του. Για παράδειγμα, μπορεί ο γονιός να ζητήσει σε ένα μεγαλύτερο παιδί να χτυπάει την πόρτα του δωματίου όταν τη βρίσκει κλειστή το βράδι, αρκεί να έχει «εφοδιάσει» το παιδί με την ασφάλεια και τη σιγουριά ότι στο πρώτο χτύπημα η πόρτα αυτή θα ανοίξει και θα το υποδεχτεί με αγάπη.

Πηγή: www.mamakid.gr